Missy is een wit labradoodle teefje van 6 maanden oud, een echte Australische labradoodle dus niet zomaar een kruising tussen een labrador en een poedel maar wel het product van jarenlang zorgvuldig fokken. Zij is eigendom van dokter Oona die kinderpsychiater is. Missy is therapiehond in opleiding, het is de bedoeling dat zij helpt bij de therapie van kinderen met een autismespectrumstoornis. Als ik Missy knuffel, sta ik er versteld van hoe zacht zij is. Ze lijkt wel een wolkje.
De makkelijk opvoedbare hond
Dokter Oona heeft de voorbije maanden -ondanks haar drukke beroepsbezigheden en ook nog eens de opvoeding van haar eigen kinderen – veel tijd vrijgemaakt om op les te komen zodat ze Missy een goede opvoeding kon geven. En dat is al aardig gelukt. Missy is een aangenaam en lief hondje dat redelijk volgzaam is. Ze voelt snel aan wat iemand wil en is erg gevoelig voor psychologische druk. Daarnaast heeft ze niet te veel overtollige energie… natuurlijk gaat ze graag wandelen maar je kan best wel eens een dag overgeslaan, ze past zich vlot aan. Ze kan zich makkelijk op haar eentje met wat speelgoed bezighouden. Kortom, Missy is bijna de perfecte hond. Zo eentje willen de meeste mensen wel. Maar aangezien een therapiehond natuurlijk zo goed als 100% moet gehoorzamen, komt Missy bij mij op bootcamp zodat ik de schoonheidsfoutjes kan wegwerken.
De hond met wagenziekte
Zelf heb ik ook ooit al twee hondjes zoals Missy gehad en er zijn er ook al heel wat van dat type komen logeren dus ik weet maar al te goed dat er naast de vele voordelen ook nadelen verbonden zijn aan de gevoeligheden van dergelijke honden. Zo is Missy wagenziek, ze wordt misselijk en braakt soms. Er zijn twee soorten wagenziekte, enerzijds de lichamelijke waarbij het lichaam reageert met misselijkheid. Hieraan is niet zo veel te doen buiten medicatie geven, en dan nog helpt dit vaak niet. De andere variant, zoals bij Missy, is de psychologische misselijkheid. In dit geval ligt stress aan de basis. De hond is ooit een keer misselijk geweest in de auto en heeft zo een associatie gemaakt tussen het gevoel (de misselijkheid) en de situatie (meerijden met de auto). Voortaan zal de hond misselijk worden wanneer die nog maar in de auto komt. Als je erin slaagt om een nieuwe associatie te maken met de auto, heb je kans dat de misselijkheid verdwijnt. Je moet de hond dan herhaaldelijk in de auto zetten zonder te rijden en kleine afstanden doen waarna er iets leuk gebeurt, bijvoorbeeld wandelen of spelen. Je mag pas terug een grotere afstand doen wanneer ze helemaal niet meer ziek is geweest.
Een sensitieve hond
Een ongevoelige hond die steeds zijn eigen zin wil doordrukken, kan vaak heel lastig zijn. Missy heeft dit helemaal niet, integendeel. Ook In haar spel met mijn hond Babette zie ik dat ze heel meegaand is. Babette waant zich een grote madam, ze neemt een speeltje en maakt al speels grommend gekke sprongen om Missy uit haar schulp te lokken. Ze legt het speeltje neer maar zodra Missy het wil pakken, grist ze het voor haar neus weer weg en gaat er mee aan de haal. Missy staat er bij en kijkt er naar. Vervolgens huppelt ze vrolijk achter Babette aan, het lijkt haar helemaal niets te deren dat ze niet aan de leiding is. Ook in het contact naar mij toe, is Missy zacht en meegaand. Toch wil dat niet zeggen dat ze altijd direct doet wat ik vraag. Ze is zoveel bezig ten opzichte van mij te communiceren dat ze als het ware het commando niet kan uitvoeren. Als ik zeg ‘liggen’ komt ze dicht tegen mij gekropen en geeft ze likjes. Ik zeg ‘neen Missy liggen’ waarop ze nog meer haar best doet om te laten weten dat ze geen conflict wil. Ze tongelt (haar tong komt even snel te voorschijn) en ze neemt een lage houding aan. En hier was eigenlijk helemaal geen reden voor. Alleen al het feit dat ze niet zo gewend is om met mij te trainen, maakt haar onzeker. Bij dergelijke hondjes is het belangrijk om ze op zo’n moment terug in de juiste stemming te brengen namelijk om ze terug wat moediger te maken. Ik doe even vrolijk en maak wat zotte bewegingen met mijn handen. Missy pikt de spontane sfeer direct op en haar houding wordt al wat flinker. Wat ook helpt op zo’n moment is een ‘hersteloefening’ ; je laat de hond dan een oefeningetje doen dat hij graag doet zoals blaffen op bevel of een rondje om zijn as draaien. (Dat moet je dan wel eerst aanleren) Aangezien een hond maar 1 ding tegelijk kan, is zijn aandacht helemaal op de hersteloefening gericht en nadien kan je weer verder trainen want dan is de vorige stemming verdwenen. Ongeduld en correcties zijn helemaal niet aan de orde op zo’n moment want dat werkt alleen maar meer onzekerheid in de hand.
Labradoodles zijn zeer intelligent
Labradoodles erven meestal de hoge intelligentie van de poedel wat maakt dat ze heel snel alles doorhebben. Enkele herhalingen zijn al voldoende om te begrijpen wat de bedoeling is. Maar o wee het is opletten geblazen dat ze niet de gaten van het systeem vinden. Zo heeft Missy al lang door dat ze sneller is dan mensen en als ze vrij is, komt ze helemaal niet op bevel. Zo zie je maar, op dat moment is ze moedig en dan zie ik een hele andere Missy, een deugniet die met opgeheven staart lekker de andere kant oprent met een houding van pak-mij-dan-als-je kan… ik start dus met mijn systeem om haar te leren komen; eerst oefen ik aan een korte lijn : Missy kom hier – inhalen – snoepje. Na 50 herhalingen doe ik hetzelfde aan een lange lijn. Als ze niet komt, haal ik haar in. Ik roep haar nooit als ze geen lijn aanheeft. Op de duur komt er gewoontevorming en komt ze altijd als ik roep.
Enerzijds opbouwen, anderzijds onder controle brengen
Met een hondje zoals Missy kan je dus niet altijd dezelfde methode toepassen. Je moet eigenlijk telkens eerst evalueren om te zien wat je best kan doen, belonen, negeren, een hersteloefening, een systeem waarbij ze zichzelf niet kan belonen zoals bvb haar inhalen met een lange lijn. Het bootcamp waarbij ze als het ware ondergedompeld wordt in een ‘opvoedingsbad’ werpt zijn vruchten af. Missy ‘s zelfvertrouwen is er aanzienlijk op vooruitgegaan en anderzijds gehoorzaamt zij beter. Net vooraleer ze weer naar huis gaat, neem ik een aantal selfies met haar om een paar foto’s te hebben voor Woef. En dan merk ik weer hoe makkelijk ze is. Als ze wat beweegt maak ik een afkeurend geluidje en ze past zich direct aan. Terwijl ik op mijn iphone controleer of er al een goede foto tussen zit, blijft ze geduldig wachten. Ze lijkt wel een pluche beestje ipv een echte hond. Meestal heb ik hevige honden op bootcamp die heel de tijd actie willen, dus dit is wel eens een verademing.
Missy de therapiehond in de psychiatrie
Inmiddels zijn we alweer een aantal weken verder en ik verneem van dokter Oona dat Missy verder zeer positief is geëvolueerd. De vader van Oona heeft haar elke dag drie maal in de auto met korte stukjes vervoerd, dit op haar eigen vertrouwde kussen zodanig dat ze de auto positief begon te associëren. Na een week was de wagenziekte al verdwenen ! Hopelijk geeft dit moed aan veel ander mensen die met dit probleem kampen…
Eigenlijk kunnen we echt wel stellen dat Missy de ideale therapiehond is geworden. Met haar zachte vacht en hoge aaibaarheidsfactor verleidt ze de kinderen en door haar rustige gedrag stelt ze hen op hun gemak. Alle lof voor de baasjes die de kwaliteiten van Missy hebben ontwikkeld en er voor hebben gezorgd dat ze zich optimaal heeft kunnen ontplooien. Hopelijk kan ze nog jarenlang kinderen helpen met haar bescheiden aanwezigheid….
